Pomocne mogą być w tym pewne ostrzegawcze objawy, jak m.in.:

 

1. Zbyt częste picie – w coraz większych ilościach, z byle kim, byle gdzie.

2. Lekceważenie wszystkiego, co nie jest związane z piciem alkoholu: obowiązków rodzinnych, zawodowych czy szkolnych.

3. Posiadanie argumentów uzasadniających zarówno fakt nadmiernego picia, jak i własnego zachowania spowodowanego piciem np. wypiłem mniej niż inni, denerwuje mnie praca i muszę się uspokoić, inni też piją, nie piłabym/piłbym gdybym miała lepszego męża/żonę.

4. Zaprzeczanie istnieniu pierwszych sygnałów świadczących o utracie kontroli nad piciem alkoholu ( np. jak bym chciał, to bym nie pił), unikanie rozmów i tematów związanych z piciem- reagowanie agresją.

5. Składanie obietnic związanych z ograniczeniem i zmianą rodzaju pitego alkoholu, połączone zwykle z prośbami by nie „ zrzędzić”.

6. Zaniki świadomości- występowanie coraz częściej sytuacji, w których pijący nie potrafi przypomnieć sobie co zdarzyło się w czasie picia.

 

Okresy przerw w piciu alkoholu nie oznaczają, że dana osoba nie jest alkoholikiem - wręcz przeciwnie - przerywanie picia alkoholu na pewien czas jest właśnie cechą alkoholizmu.

 

Picie alkoholu nie jest samo w sobie zagrożeniem.

Niebezpieczeństwo pojawia się dopiero wtedy, kiedy zaczynamy pić w zbyt młodym wieku

(młodzi ludzie mają mniejszą tolerancję na alkohol i szybciej się od niego uzależniają - dotyczy to również picia piwa) oraz zbyt dużo i zbyt często.

 

Ryzyko uzależnienia wzrasta, jeśli picie zaczynamy traktować jako sposób na „rozwiązywanie” własnych problemów.

Alkohol nie rozwiązuje problemów, pomaga jedynie zapomnieć na krótko o ich istnieniu, a w rzeczywistości je pogłębia i generuje nowe.

 

Długotrwałe nadużywanie alkoholu prowadzić może do pogorszenia się stanu zdrowia, stopniowego zaniku uczuć wyższych, konfliktów z otoczeniem, poczucia izolacji i bezsensu, degradacji moralnej i materialnej, a także wkroczenia na drogę przestępstwa.